Voorwoord van Anne

Mijn liefde voor dieren begon al vroeg

In mijn jeugd hadden dieren al een grote aantrekkingskracht op mij, waar dieren waren was ook ik te vinden. Onze teckels thuis, de buurman met zijn konijnen, de pony’s op het weiland in de buurt, de honden in de straat, ik had altijd wel tijd om hen aandacht te geven. Zo kwam ik ooit, ik moet vijf  of zes jaar geweest zijn, naar huis met mijn hele jurk vol met zwarte, harige vlinderrupsen van de dagpauwenoog die ik verzameld had. Toen waren er nog zoveel dat zij als plaag gezien werden. Helaas mocht ik ze niet houden.

Of die keer dat ik samen met mijn vriendin een jonge mus vond die tegen een raam gevlogen was. Helaas overleed het vogeltje ondanks onze goede zorg. Toen ik op mijn tiende eindelijk paardrijlessen mocht nemen was ik de koning te rijk. En vier jaar later kreeg ik ook mijn “eigen” huisdier, geen felbegeerde konijn of cavia maar een groen – gele parkiet, Stef genaamd.

Mijn grootste wens was toen al om met dieren te mogen werken, het liep anders. Toch bleef mijn droom jarenlang op de achtergrond sluimeren. Dieren in de omgeving hadden ook altijd mijn aandacht. Zoals mijn man ooit zei: “Zoals veel vrouwen vertederd naar kinderen kunnen kijken, zo kijk jij naar een hond die je tegenkomt.”

Onze lieve huisdieren door de jaren heen

Ondanks dat ik lang heb gewacht om mijn droom werkelijkheid te maken hebben mijn man en ik het geluk gehad ontzettend lieve huisdieren in ons midden te hebben (gehad).

In maart 2000 deden onze eerste huisdieren hun intrede: de caviadames Teddy en Schmikkel. Zij waren voor ons als een soort surrogaathonden omdat wij beide een drukke baan hadden en een hond niet alleen thuis wilden laten. In oktober 2004 werd bij Teddy Leukemie vastgesteld en gingen wij op zoek naar een maatje voor Schmikkel. Wij kwamen bij Stichting Cavia terecht, toen nog gehuisvest in een oude boerderij in Westervelde. En daar vond ik Riska, Silvia Flantua van Stichting Cavia zette haar op mijn arm en dat was het. Ik wist dat zij het zou worden, ik hoefde geen andere cavia meer te bekijken. Zij werd het begin van een lange reeks Stichting cavia’s en zorgde zo ervoor dat het mijn favoriete knaagdieren werden. Ook al hebben wij geen cavia’s meer, ik stap nog steeds meerdere keren per jaar in de auto om de 190 km richting Bakkeveen af te leggen om mij een hele dag onder te dompelen in cavia-heerlijkheid. In 2004 kwam ook het eerste koppel kippen in onze tuin wonen. In juni 2017, na vele kippen en cavia’s, heeft eindelijk een hond de weg naar ons gevonden, Guus, een podenco-mix van 5,5 jaar.

Steeds een stapje dichterbij mijn grote droom

In 2001 deed ik via de LOI een cursus dierenverzorging met een aantal stagedagen in een dierenwinkel en bij mijn eigen dierenarts. Ik wilde weten of het nog steeds “mijn ding” was. Een opleiding van meerdere jaren tot paraveterinair of dierverzorger schrikte mij toch af en ik ging verder in mijn oude beroep.

In 2006 kwam ik in aanraking met alternatieve geneeswijzen. Mijn huisarts vertelde me regelmatig dat ik “er maar mee moest leren leven”. Ik geloofde dat er meer mogelijk moest zijn. En zo kwam ik uit op de alternatieve geneeskunde. Mijn interesse was gewekt en in 2008 deed ik het basis level van “Human & Universal Energy”. In die tijd kwam ik er ook achter dat er voor dieren alternatieve behandelwijzen bestonden en daar had ik wel oren naar. Dit was wat ik zocht, hoe ik verder wilde gaan!

Van januari 2010 tot augustus 2011 deed ik bij de SORAG Academie de versnelde opleiding tot Diergezondheidsadviseur en toen ik klaar was voelde het niet helemaal goed om alleen theoretische kennis te hebben. Ik zocht verder en kwam uiteindelijk terecht bij de Silverlinde in Breda. Ik ging naar de open dag in 2012 en het voelde goed! Dit was de plek waar ik moest zijn. En zo begon ik in september 2012 aan de 4-jarige opleiding tot Natuurgeneeskundig Therapeut voor dieren. Ik sloot de opleiding af in juli 2017 met mijn scriptie: “Als je haar maar goed zit!” Vacht- en huidproblemen bij de cavia.

Het verzorgen en helpen zat altijd in mij en met het openen van Praktijk Distel vervulde ik mijn allergrootste droom. Dieren helpen en eigenaren bewust ervan maken dat er naast de reguliere diergeneeskunde nog meer mogelijkheden bestaan om een dier bij het herstel te helpen, gezond en in balans te blijven. Ik werk vanuit het oogpunt dat alles een geheel vormt en alles in de omgeving van een dier van invloed is op zijn gezondheid.

Voor mij is het belangrijk om respectvol met ieder levend wezen om te gaan, kennis met anderen te delen, systematisch te werk te gaan en met anderen samen te werken of het nou eigenaar, therapeut of dierenarts is. Ik ben een creatieve doorzetter die zich niet laat afschrikken door een probleem of een puzzel die opgelost moet worden. Samen met jou zal ik op zoek gaan naar een passende oplossing waarbij jouw dier uiteraard op de eerste plaats staat.